Μελαγχρωματικός σπίλος, Σπίλος, ‘‘Ελιά‘‘, ‘‘Κρεατοελιά‘‘

ICD-10: D22

Ορισμός

Καλοήθης δερματική βλάβη, η οποία αναπτύσσεται από κύτταρα, που παράγουν χρωστική, ‘‘σημάδι από τη γέννηση/ ελιά’‘.

Υπάρχει σχέση ανάμεσα στο σύνολο των σπίλων και την έκθεση στον ήλιο.

 

Συμπτώματα

Διάφοροι τύποι:

Κοινός μελαγχρωματικός σπίλος:

Χρώμα: Ομοιόμορφη εναπόθεση χρωστικής (απόχρωση από το χρώμα του δέρματος μέχρι καφέ).

Σχήμα: Καλά περιγραμμένοι, κυκλικοί μέχρι ωοειδείς. Μέγεθος: Συχνά κάτω των 5 χιλ.

 

Δυσπλαστικός σπίλος:

Χρώμα: Διάστικτη εναπόθεση χρωστικής. Διάφορες καφέ – μαύρες αποχρώσεις, συχνά ερυθρότητα.

Σχήμα: Ασύμμετρα όρια.

Μέγεθος: Συνήθως 5 χιλ. ή με μεγαλύτερη διάμετρο.

Μερικές φορές μπορούν να περιγραφούν ως ένα ‘‘ανάποδα τηγανισμένο αυγό’‘.

 

Μελαγχρωματικός σπίλος με άλω (του Sutton, που περιβάλλεται από αποχρωματισμένη άλω):

Σε παιδιά και νεαρά άτομα παρουσιάζεται ορισμένες φορές μία κυκλοδακτυλιοειδής υπομελάγχρωση γύρω από ένα μελαγχρωματικό σπίλο, που ήδη υπάρχει, ο οποίος μοιάζει σαν αργόσυρτη υποστροφή του ίδιου του σπίλου.

Η εναπόθεση νέας χρωστικής χρειάζεται συνήθως μερικά χρόνια.

Μπορούν να παρουσιαστούν ένας ή περισσότεροι σπίλοι με άλω. Καλοήθης κατάσταση.

 

Συγγενής σπίλος:

Σπίλος, που υπάρχει ήδη από τη γέννηση ή εμφανίζεται κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους ζωής.

Ο κίνδυνος για ανάπτυξη μελανώματος αυξάνεται, όσο μεγαλύτερο είναι το μέγεθός του, κάτι το οποίο με τη σειρά του επηρεάζει την αντιμετώπιση.

Οι συγγενείς σπίλοι διακρίνονται σε μικρούς (< 1,5 εκ.), μετρίου μεγέθους (< 20 εκ.) και μεγάλους (> 20 εκ.).

Αναπτύσσονται, καθώς μεγαλώνει και ο ασθενής.

Συχνά παρουσιάζουν υπέργερση, γίνονται ακροχορδονώδεις και παρουσιάζουν τριχοφυῒα με την πάροδο του χρόνου.

 

Διαφορική διάγνωση

Σμηγματορροϊκός ακροχορδώνας (επιφανειακή βλάβη λόγω γήρανσης, συνήθως ανώμαλης υφής).

Θεραπεία

Σε βλάβη, που αφορά το χρώμα, το σχήμα, τα όρια, χρειάζεται να γίνει εκτομή για ιστολογική εξέταση.

Σπίλοι στις παλάμες, τα πέλματα, παλιότερα θεωρούνταν ότι έπρεπε να αφαιρούνται για προληπτικούς λόγους.

Σήμερα είναι αποδεκτό ότι η κλινική εικόνα, όπως και το ιστορικό, πρέπει να καθορίζει το αν ένας σπίλος θα πρέπει να εκτέμνεται ή όχι.

ΠΡΟΣΟΧΗ:

Υπάρχει τάση για ουλές-/ χηλοειδή στην περιοχή του ώμου, του στήθους, ιδιαίτερα σε έφηβους!

Η απομάκρυνση ενός σπίλου με λέιζερ ή διαθερμία αντενδείκνυται, επειδή τότε μπορεί να είναι πολύ δυσχερής η διάκρισή τους από κακόηθες μελάνωμα!

Συγγενείς σπίλοι:

Σε μικρούς σπίλους:

Ενημέρωση των γονέων για έλεγχο, που πρέπει να διενεργείται από τους ίδιους.

Ελάχιστος κίνδυνος για ανάπτυξη κακοήθειας.

Σπίλοι μετρίου-μεγάλου μεγέθους:

Έλεγχος από το ίδιο το άτομο.

Εκτομή συνήθως γίνεται για κοσμητικούς λόγους διαμέσου πλαστικού χειρουργού, συνήθως όχι πριν από την εφηβεία.

Μεγάλοι σπίλοι:

Παραπομπή σε δερματολογική κλινική.

 

Βίντεο


Περιγραφή αφαίρεσης μελαγχρωματικού σπίλου >

Χειρουργική εκτομή | Από τα αρχεία του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Örebro [Στα σουηδικά]

Αφαίρεση με κρυοθεραπεία [Στα αγγλικά]
Τελευταία ενημέρωση: Δεκέμβριος 2020