Κοκίτης

ICD-10: Α37

Αιτία

Βακτηρίδιο (bordetella pertussis/ αιμόφιλος του κοκίτη).

Χρόνος επώασης:

7-14 ημέρες.

Συμπτώματα

Ξεκινάει σαν ένα κοινό κρυολόγημα με συνοδό ξηρό βήχα.

Ακολουθεί έντονος ξηρός βήχας διάρκειας 2-6 εβδομάδων με τη μεγαλύτερη επιδείνωση τις νυκτερινές ώρες.

Το παιδί μπορεί να βήχει τόσο έντονα, που να κινδυνεύει ‘’να πνιγεί’’, δηλαδή μπορεί να διακόπτεται η αναπνοή του και το πρόσωπό του να εμφανίζει κυανωτική χροιά.

Οι κρίσεις κάποιες φορές καταλήγουν σε εμετό και τότε υποχωρούν.

Το παιδί συχνότερα είναι απύρετο, κάτι το οποίο προδηλώνει επιπλοκές.

Ο κοκίτης αποτελεί επικίνδυνη νόσο σε παιδιά < 1 έτους και παιδιά με άλλη χρόνια νόσο.

Στη Σουηδία συνεχίζει να αποτελεί αιτία θανάτου κάθε χρόνο σε πολλά παιδιά < 3 μηνών (παιδιά τα οποία δεν έχουν προλάβει να κάνουν τον πρώτο εμβολιασμό).

Μολυσματικότητα:

Πρόκειται για εξαιρετικά μεταδοτική νόσο.

Η μετάδοση της νόσου πραγματοποιείται με σταγονίδια κατά τις κρίσεις του βήχα.

Το παιδί αρχίζει να μεταδίδει τη νόσο από το πρώτο φτάρνισμα κατά το στάδιο του κρυολογήματος για περίπου μέχρι και 6 εβδομάδες από την έναρξη του βήχα.

Η μολυσματικότητα μειώνεται μετά από 2 εικοσιτετράωρα από την έναρξη της θεραπευτικής χορήγησης ερυθρομυκίνης.

Επιπλοκές:

Πνευμονία, μέση ωτίτιδα.

Διάγνωση

Κλινική.

Καλλιέργεια ρινοφαρυγγικού επιχρίσματος ή (καλύτερα) PCR (Polymerase Chain Reaction) ρινοφαρυγγικού εκκρίματος.

Συχνά υπάρχει λευκοκυττάρωση με υπεροχή των λεμφοκυττάρων (αναστροφή του τύπου των λευκοκυττάρων).

Θεραπεία

Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν απαιτείται θεραπεία.

Η κεφαλή και το άνω τμήμα του κορμού του σώματος πρέπει να βρίσκονται σε υψηλότερη θέση από το υπόλοιπο σώμα.

Τα αντιβηχικά δε βελτιώνουν την κατάσταση.

Η ερυθρομυκίνη συντομεύει τη μεταδοτικότητα, αλλά δεν επηρεάζει την εκδήλωση των συμπτωμάτων, εφόσον η θεραπεία δε χορηγηθεί αρκετά νωρίς στην εξέλιξη της νόσου/ κατά τη διάρκεια του χρόνου επώασης.

Κατά την έναρξη των συμπτωμάτων συνιστάται χορήγηση ερυθρομυκίνης για 10 ημέρες σε παιδιά 6-12 μηνών.

Για ενδεχόμενη παραμονή του παιδιού στο σπίτι και αποφυγή του παιδικού σταθμού πρέπει να γίνεται συζήτηση κατά περίπτωση.

Το παιδί μπορεί να πάει στον παιδικό σταθμό μετά από τη θεραπεία.

Πρέπει να αποφεύγεται η έκθεση βρεφών στη μόλυνση από τη νόσο.

Να εξετάζεται το ενδεχόμενο θεραπευτικής αντιμετώπισης του κοκίτη σε μέλη της οικογένειας του παιδιού, ακόμη και στους ενήλικες, που έχουν έρθει σε επαφή με το νήπιο.

Σήμερα ο εμβολιασμός κατά του κοκίτη συμπεριλαμβάνεται στο πρόγραμμα εμβολιασμού του γενικού πληθυσμού (3^ο, 5^ο, 12^ο μήνα, καθώς και στην ηλικία των 5-6 ετών και τη 2^α τάξη γυμνασίου).

Δεν επιτυγχάνεται ανοσία ‘’διά βίου’’ ούτε με τον εμβολιασμό ούτε με τη νόσηση. Σε ηλικιωμένους ενήλικες εκδηλώνεται επαναλοίμωξη.

Εμβάθυνση:

http://loimoxi.blogspot.com/

Τελευταία ενημέρωση: Σεπτέμβριος 2019