Νυκτερινή ενούρηση, Βρέξιμο κρεβατιού από παιδιά

Θεραπεία

Αφαίρεση μίας πάνας, ίσως εκείνης που χρησιμοποιείται το βράδυ.

Το πιο σημαντικό είναι η ημερήσια άσκηση, η ούρηση κάθε 3^η-4^η ώρα (κάθε φορά που τρώει).

Ελαττωμένη πρόσληψη υγρών, πριν από την κατάκλιση.

Να επιδιώκεται ούρηση πριν από την κατάκλιση.

 

Ο συναγερμός (το κάλυμμα κλίνης) ενούρησης (με σήμα προειδοποίησης), συχνότερα βοηθάει μέσα σε 2 μήνες με την προϋπόθεση ότι το παιδί ξυπνάει από το σήμα του συναγερμού (τα έξοδα της συσκευής συναγερμού τα επωμίζονται οι γονείς, η ενημέρωση [στη Σουηδία] γίνεται διαμέσου του παιδιατρικού ιατρείου του κέντρου υγείας).

Μπορεί να γίνει δοκιμή χορήγησης δεσμοπρεσσίνη σε παιδιά > 6 ετών, δισκία ή σπρέι.

Στη συνέχεια 1-2 δισκία ως νυκτερινή δόση.

Το βέλτιστο αποτέλεσμα επιτυγχάνεται 3-4 ώρες μετά από την πρόσληψη.

 

Ρωτήστε για την ώρα της νυκτερινής ενούρησης και μετά ρυθμίστε την πρόσληψη.

 

Δοκιμάστε τη συγκεκριμένη θεραπεία για διάρκεια 3 μηνών, στη συνέχεια ακολουθεί μία διακοπή της για διάστημα 2 εβδομάδων πριν από τυχόν νέα περίοδο θεραπευτικής αγωγής μυετά από 3 μήνες.

Η δεσμοπρεσσίνη δεν είναι αποτελεσματική σε όλα τα παιδιά.

Γι’ αυτό ξεκινήστε με τη δοκιμαστική συσκευασία έναρξης.

 

Είναι συνηθισμένη η χρήση υποσέντονου με 0% συμμετοχή (στη Σουηδία) για ηλικίες μεγαλύτερες των 6 ετών.

Συνιστάται παραπομπή σε παιδίατρο, όταν πρόκειται για νυκτερινή ενούρηση ανθεκτική στη θεραπεία (ενούρηση κατά τη νυκτερινή κατάκλιση) ή ακράτεια ούρων (ενούρηση κατά τη νυκτερινή κατάκλιση και απώλεια ούρων στη διάρκεια της ημέρας).

 

Φαρμακευτική αγωγή

 

Δεσμοπρεσσίνη.