Αθλητίατρος/ Γιατρός ομάδας, Το να ξεκινάει κάποιος να είναι ο υπεύθυνος γιατρός ομάδας

Oρισμός

Ο γιατρός ομάδας έχει την ιατρική ευθύνη μιας αθλητικής ομάδας. Ο κύριος στόχος του είναι να μην επιτρέπει ποτέ τη διενέργεια κάποιου αθλητικού αγώνα, όταν συνηγορούν ιατρικοί λόγοι.

Η περιοχή ευθύνης ενός αθλητιάτρου είναι: Ιατρική/φυσιολογία, τραυματιολογία και ψυχολογία.

Εργασιακά καθήκοντα: Μερικές φορές την ιατρική ευθύνη μίας αθλητικής ομάδας την αναλαμβάνουν δύο γιατροί διαφορετικών ειδικοτήτων (συνήθως στο εξωτερικό και συνήθως σε υψηλότερα επίπεδα).

Τα εργασιακά καθήκοντα στο επίπεδο των ελίτ αθλητών

Πριν από την αθλητική σεζόν: Ιατρική εκτίμηση πριν από την έναρξη της αθλητικής σεζόν (βλέπε το ιδιαίτερο υποκεφάλαιο), ασφάλεια του εξοπλισμού, επιπλέον συζήτηση για επιμόρφωση πάνω στη φυσιολογία (πριν από την έναρξη της αθλητικής περιόδου) της προπόνησης, πρόληψης τραυματισμών, φυσικής κατάστασης και διατροφής.

Κατά τη διάρκεια της αθλητικής περιόδου: Συνεχής επικοινωνία με φυσιοθεραπευτή, επίσκεψη στη διάρκεια των προπονήσεων και ανάληψη του ρόλου ως γιατρού στη διάρκεια του αθλητικού αγώνα, διατήρηση ιστορικού ασθενούς. Το πιο σημαντικό, όσο αφορά το ιστορικό, είναι η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ σε αυτό!

Μετά την αθλητική περίοδο: Εκτίμηση των τραυματισμών/νοσημάτων κατά τη διάρκεια της αθλητικής περιόδου για καλύτερη πρόληψη με συμπληρωματική εξατομικευμένη προπόνηση και/ή αποκατάσταση.

Εργασιακά καθήκοντα σε μη-ελίτ επίπεδο

Συνήθως έχει την πρωταρχική ευθύνη για την αντιμετώπιση των τραυματισμών. Το προσωπικό ενδιαφέρον και ο ζήλος καθορίζουν το μέγεθος της ευθύνης, που είναι διατεθειμένος να αναλάβει ο καθένας.

Ποιος μπορεί να γίνει γιατρός αθλητικής ομάδας (αθλητίατρος); Οποιοσδήποτε γιατρός ενδιαφέρεται για την αθλητιατρική μετά από εκπαίδευση σύμφωνα με τα παρακάτω, ανεξάρτητα από το ποια είναι η βασική του ειδικότητα.

Η αθλητιατρική είναι μία καθιερωμένη υποειδικότητα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, αλλά ακόμη όχι στην Ελλάδα. Εκείνο που ισχύει συνήθως διεθνώς είναι ότι γιατρός ομάδας αναλαμβάνει κάποιος γενικός γιατρός. Αμέσως μετά σε σειρά συχνότητας γιατρός αθλητικής ομάδας αναλαμβάνει κάποιος ορθοπαιδικός, μετά παθολόγος και/ή καρδιολόγος.

Είναι σημαντικό να διαθέτει την απαιτούμενη ασφάλιση για άσκηση της ιατρικής κατά τον ελεύθερο χρόνο και να υπάρχει γραπτώς περιγραφή των αρμοδιοτήτων του στο συγκεκριμένο αθλητικό όμιλο. Το ιδανικό είναι ο αθλητικός όμιλος να διαθέτει ένα ‘‘συγκεκριμένο καταστατικό ιατρικής πολιτικής’‘, όσο αφορά την οργάνωση, τους στόχους της διοίκησης κ.ά., τα οποία θα είναι ανεξάρτητα από ενδεχόμενες μεταβολές της προπόνησης.

Πρόσθετη κατάρτιση/εκπαίδευση: Ένα καλό αρχικό θεμέλιο στην εργασία του γιατρού αθλητικής ομάδας (αθλητιάτρου) αποτελεί το 1^ο-Βήμα σειράς μαθημάτων (βλέπε παρακάτω). Στη συνέχεια ακολουθεί κατάρτιση με την απόκτηση εμπειρίας, αλλά και με επιμόρφωση αργότερα. Η εμπειρία από την πρώτη (ήδη υπάρχουσα) ειδικότητα συνδυάζεται ακόμη και με τις αρμοδιότητες του γιατρού ομάδας, αλλά το πιο σημαντικό είναι ο θερμός ζήλος για τα αθλήματα με γνώση του συγκεκριμένου αθλήματος, στο οποίο κάποιος αναλαμβάνει να γίνει γιατρός ομάδας.

Στη Σουηδία ο σουηδικός σύλλογος Αθλητιατρικής (SIMF) αναλαμβάνει τη διοργάνωση της εκπαίδευσης στην αθλητιατρική με σειρά μαθημάτων. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει επίσημα κάτι αντίστοιχο (βλέπε και την ιστοσελίδα στο τέλος του υποκεφαλαίου) μέχρι τώρα.

Τα μαθήματα του 1^ου βήματος/σταδίου (αρχικά μαθήματα), διάρκειας περίπου μίας εβδομάδας, αναδιαμορφώνονται τακτικά από τα τμήματα της κάθε περιοχής, που ανήκουν στον SIMF και περιλαμβάνουν βασικές γνώσεις τραυματιολογίας, φυσιολογίας, ιατρικής, χρήσης αναβολικών (ντόπινγκ), διατροφής και ψυχολογίας της άθλησης.

Η επίσημη σειρά μαθημάτων 2^ου βήματος/σταδίου διοργανώνονται επίσης τακτικά και περιλαμβάνουν τις κατηγορίες της αποκατάστασης, των τραυματισμών εξαιτίας υπερβολικής καταπόνησης, της υπερβολικής προπόνησης, αναιμίας κ.ά. Δίπλωμα γιατρού της ομοσπονδίας (Αθλητιατρικής) χορηγείται (όσο αφορά τη Σουηδία) από το SIMF μετά από παρακολούθηση εκπαιδευτικών μαθημάτων, που συμπληρώνεται με πολυετή εργασία στο χώρο της αθλητιατρικής.

Η ιατρική τσάντα ενός αθλητιάτρου: Το περιεχόμενό της συμπληρώνεται κατάλληλα σταδιακά. Ξεκινήστε με την απόκτηση μίας αξιόπιστης λειτουργικής τσάντας, που επιτρέπει την εύκολη και ταχεία ανεύρεση των αντικειμένων, που περιέχει.

Η τσάντα του αθλητιάτρου αθλητών επιπέδου ελίτ ή σχεδόν ελίτ πρέπει να είναι εξοπλισμένη τουλάχιστον με τα ακόλουθα: Στηθοσκόπιο, σφυγμομανόμετρο πίεσης αίματος, φακό χειρός, γλωσσοπίεστρα, ισχυρούς ελαστικούς πιεστικούς επιδέσμους, επιθέματα, υλικό συρραφής τραυμάτων και/ή ταινίες αυτοκόλλητες συγκράτησης δέρματος (steristrips), βελόνες, λαβίδες pean, ψαλίδι, δοχείο πλύσης οφθαλμού για πλύση του οφθαλμού, καθώς και πλαστικά γάντια μιας χρήσης.

Επίσης καλό είναι να υπάρχει διαθέσιμος εξοπλισμός για διασωλήνωση, ωτο-/οφθαλμοσκόπηση, ασκός αναζωογόνησης (αμπού), συνταγολόγιο και στυλός.

Συνιστώμενα φάρμακα είναι αντιαλλεργικά, όπως αντιισταμινικά, βήτα-2 διεγέρτες σε μορφή εισπνεόμενων, τοπικά αναισθητικά, σκευάσματα για απολύμανση/πλύση τραύματος, αντιβιοτικά, σκευάσματα επείγουσας ιατρικής, όπως αδρεναλίνη και ατροπίνη, αναλγητικά, όπως ΜΣΑΦ και παρακεταμόλη.

Η ιατρική τσάντα ίσως χρειαστεί να συμπληρωθεί με επιπλέον σκευάσματα πριν από ταξίδια στο εξωτερικό, όπως π.χ. με σκευάσματα για προφύλαξη από διάρροια. Επίσης συνιστάται να είναι διαθέσιμα (αποτελεί αρμοδιότητα του φυσιοθεραπευτή) και άλλα είδη ιατρικού υλικού στον αγωνιστικό χώρο ή στη διάρκεια του αγώνα, όπως επίδεσμοι, λευκοπλάστης για εκδορές, προϊόντα κρυοθεραπείας (παγοσακούλες κ.ά.), πατερίτσες και επίδεσμοι συμπίεσης.

Εμβάθυνση

http://www.sportsmedicinegreece.com/gr/indexgr.htm