Προστατοδυνία, Χρόνια μη-βακτηριδιακή προστατίτιδα, Σύνδρομο χρόνιου πυελικού πόνου

ICD-10 : R10.2

Ορισμός

Αντί για την προηγούμενη ονομασία ‘’Χρόνια προστατίτιδα’’ χρησιμοποιείται σήμερα η ονομασία Χρόνιο πυελικό άλγος ή Σύνδρομο χρόνιου πυελικού άλγους (Chronic Pelvic Pain Syndrome/CPPS) ή Πυελική μυονευροπάθεια.

 

Αιτία

Συχνότερα αδιευκρίνιστη.

Συχνά ερμηνεύεται ως μη-βακτηριδιακή προστατίτιδα, αλλά στην πραγματικότητα δε σχετίζεται καθόλου με τον προστάτη.

Η αιτία του συμπτώματος φαίνεται να είναι κράμπα/ σπασμός των πυελικών μυών.

 

Μερικές φορές προκαλείται από στρες, κάτι αντίστοιχο με την κεφαλαλγία από στρες.

 

Μία ερμηνεία, που προτείνεται επίσης, είναι η αγγειοσύσπαση στην περιοχή του περινέου, καθώς και το ότι πρόκειται για συμπτωματολογία, που εκδηλώνεται δευτεροπαθώς μετά από λοίμωξη, ψύξη ή τραυματισμό διαμέσου ανεπαρκούς κεντρικής και/ή περιφερικής ρύθμισης του πόνου (πβ. ινομυαλγία).

 

Άλλο προτεινόμενο μοντέλο ερμηνείας είναι η λειτουργική δυσλειτουργία των μυών του περινέου.

 

Συμπτώματα

Συχνότερα χωρίς καθόλου διαταραχές ούρησης (αντίθετα από ό,τι συμβαίνει στην οξεία και χρόνια βακτηριδιακή προστατίτιδα, στις οποίες είναι τυπική η εκδήλωση καυσαλγίας και/ή πόνου).

Τα συμπτώματα ποικίλλουν ιδιαίτερα από άλγος στην περιοχή της ουροδόχου κύστης, του περινέου/ της ΟΜΣΣ και των όρχεων.

 

Συχνά εκδηλώνεται πόνος χαμηλά στην έσω επιφάνεια των μηρών, μερικές φορές καύσος κατά την ούρηση, συχνουρία, επώδυνη εκπσερμάτιση.

 

Τα συμπτώματα παρουσιάζουν εξάρσεις και υποτροπιάζουν εύκολα ιδιαίτερα σε ψύχος.

 

Πολλές φορές έχουν δοθεί διάφορες ερμηνείες στον ασθενή για τα συμπτώματά του, κάτι το οποίο αυξάνει ακόμη περισσότερο την ανησυχία του.

 

Αντικειμενική εξέταση

Ευαισθησία στην ψηλάφηση της περιοχής των μυών του περινέου, που βρίσκονται δίπλα στον προστάτη.

Στο 50% περίπου των περιπτώσεων εκδηλώνεται ευαισθησία του προστάτη.

 

Διαφορική διάγνωση

Χρόνια βακτηριδιακή προστατίτιδα.

 

Διερεύνηση

Κλινική διάγνωση, βασισμένη κυρίως στις υποκειμενικές ενοχλήσεις, καθώς και την ευαισθησία στους μυς του περινέου και τον αποκλεισμό φλεγμονής/ άλλης παθολογικής κατάστασης των ουροφόρων οδών και του προστάτη.

 

Στικ ούρων.

Αν κριθεί απαραίτητο, καλλιέργεια ούρων, PSA-ορού, δακτυλική ψηλάφηση του προστάτη και των μυών της περιοχής του πυελικού εδάφους.

 

Γενικά διερεύνηση που να εστιάζει στην υποψία κάποιας υποκείμενης νόσου.

Το ιστορικό αποτελεί σημαντικό στοιχείο.

 

Καθησύχαση του ασθενή.

Να αποφεύγεται η ουρηθροκυστεοσκόπηση, όταν είναι φυσιολογικές οι εξετάσεις των ούρων.

 

Θεραπεία

Μπορεί να χορηγηθεί παρακεταμόλη, ΜΣΑΦ, θεραπεία τυχόν υποκείμενης νόσου.   Θερμά λουτρά. Το ψύχος προκαλεί επιδείνωση.   Φυσική δραστηριότητα.   Τα αντιβοτικά δεν προσφέρουν τίποτε περισσότερο από ό,τι τα πλασέμπο.   Μερικές φορές είναι αποτελεσματική η δράση των αναστολέων άλφα-1-αδρενεργικών υποδοχέων.   Όταν τα συμπτώματα διαρκούν περισσότερο, αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου με 10-50 mg αμιτρυπτιλίνης τη νύχτα.   Όταν πρόκειται για ενοχλήσεις, που δημιουργούν κάποια μορφή αναπηρίας στον ασθενή, ίσως χρειαστεί θεραπευτική τους αντιμετώπιση με ασκήσεις βιο-ανάδρασης σε ουροθεραπευτή ή φυσιοθεραπευτή, που διαθέτει ανάλογη εμπειρία.   Φαρμακευτική αγωγή   Αμιτρυπτιλίνη. Αναστολείς άλφα-1-αδρενεργικών υποδοχέων: Αλφουζοσίνη. ΜΣΑΦ: Ναπροξένη. Παρακεταμόλη.