Σύνδρομο οπίσθιο κνημιαίο (Τibialis posterior syndrome/ PTTD)

ICD-10 : Μ77.9 (Τενοντίτιδα) | Μ65.9 (τενοντοελυτρίτιδα)

Ορισμός

Φλεγμονή/ τενοντοπάθεια/ μερική ρήξη/ ολική ρήξη του τένοντα στον πρόσθιο κνημιαίο μυ.

Αποτελεί την πιο συνηθισμένη αιτία για επίκτητη πλατυποδία σε ενήλικες.

 

Αιτία

Εκφύλιση, που σχετίζεται με την ηλικία, πλατυποδία, εξάρθρημα ποδοκνημικής, άλλη κάκωση, υπερκαταπόνηση του πρόσθιου κνημιαίου μυός, κατάσταση συνηθισμένη σε ρευματοειδή αρθρίτιδα.

 

Συμπτώματα

Πόνος, που σχετίζεται με καταπόνηση κάτω και πίσω από το έσω σφυρό, δυσχέρεια βάδισης σε σκάλες, αστάθεια στη βάδιση, αυξανόμενη πλατυποδία.

 

Αντικειμενική εξέταση

Ευαισθησία και οίδημα κάτω και πίσω από το έσω σφυρό, πάνω από τον τένοντα του πρόσθιου κνημιαίου μυός, δυσχέρεια/ αδυναμία στήριξης στα δάκτυλα των ποδιών.

 

Το πρόσθιο τμήμα του άκρου ποδιού βρίσκεται σε θέση απαγωγής (φαίνεται πιο εύκολα κατά την επισκόπηση του ασθενή από πίσω.

Τότε στην πλευρά, που έχει προσβληθεί, είναι περισσότερα δάκτυλα ορατά από ό,τι στην αντίθετη πλάγια πλευρά [‘’σημείο των περισσότερων δακτύλων’’]).

 

Σε στάση στήριξης στα δάκτυλα των ποδιών η φτέρνα αποκλίνει προς τα έξω σε θέση βλαισότητας (κατά τη σύγκριση με την υγιή πλευρά, στην οποία η φτέρνα παρουσιάζει αναστροφή/ραιβότητα).

Όταν η ανεπάρκεια διαρκεί περισσότερο χρόνο, μπορεί να δημιουργηθεί έντονη πλατυποδία, όπως και οστεοαρθρίτιδα στην ποδοκνημική.

 

Ο τένοντας του πρόσθιου κνημιαίου προκαλεί φυσιολογική προσαγωγή του πρόσθιου τμήματος του άκρου ποδιού, όταν το άκρο πόδι κρέμεται ελεύθερα.

 

Διαφορική διάγνωση

Οστεοαρθρίτιδα του άκρου ποδιού (μπορεί επίσης να οδηγήσει σε θέση βλαισότητας της ποδοκνημικής).

 

Διερεύνηση

Κλινική διάγνωση.

Ο ασθενής αδυνατεί να βαδίσει στα δάκτυλα.

ΜΤ, ενδεχομένως ΑΤ ή υπερηχογράφημα.

 

Θεραπεία

Σε αιφνίδια ρήξη να επικοινωνείτε με ορθοπαιδικό για το ενδεχόμενο αναγκαιότητας εγχείρησης. Σε περιπτώσεις χρόνιες με προοδευτική εξέλιξη (συνηθέστερα) προτείνεται άσκηση σύμφωνα με πρόγραμμα, που ορίζεται από φυσιοθεραπευτή για τουλάχιστον 6 μήνες με εκγύμναση των μυών, που σταθεροποιούν το πόδι. Η καταπόνηση να περιορίζεται μέχρι την έναρξη πόνου.   Ειδικά ορθοπαιδικά ενθέματα στα παπούτσια, ώστε να επιτυγχάνεται στο άκρο πόδι η όσο καλύτερη ανατομική θέση γίνεται. ΜΣΑΦ, όταν χρειάζεται για μερικές εβδομάδες.   Σε ανθεκτικές περιπτώσεις μπορεί να τοποθετηθεί γύψος για 1-2 μήνες.